Zwierzęta od A do Z - Chaus

CHAUS

(KOT BŁOTNY)

Gatunek ten został opisany w 1777 roku. Jest to jeden z dwóch kotów - obok kota nubijskiego - znanych z egipskich malowideł; chaus był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki.

Zamieszkuje bagniste tereny, zarośnięte trzciną i chaszczami w okolicach od Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Kaukaz, a stąd na wschód aż do po Półwyspu Indochińskiego. Został także zaobserwowany na wysokościach do 2400 m n.p.m., jednak możliwe jest stwierdzenie, że występują znacznie wyżej w Himalajach.

 Chaus jest typem zwierzęcia samotniczego i w odróżnieniu od innych kotowatych nie jest tak aktywny nocą, jak inne gatunki. Chowa się w opuszczonych norach, dziuplach, wilgotnych zatoczekach bagiennych, skałach lub w obszarach porośniętych gęstą roślinnością.

W skład jego pożywienia wchodzą głównie gryzonie oraz ptaki błotne, jednak czasami wzbogaca swoją dietę o węże, jaszczurki, ryby, robaki, a także płazy.

Osiąga 70 cm długości ciała i około 25 cm ogona. Jego waga może wynieść nawet 12 kilogramów. Młode osobniki są pręgowane, zaś umaszczenie dorosłych jest szarobrązowe, stosunkowo jednolite. Jego uszy z krótkimi pędzelkami są niemalże identyczne jak te u rysia. Ogon jest czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Pysk przypomina kota domowego.

Na rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach, czyli rasach geograficznych, różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością. 

Ciąża trwa 66 dni, a po czasie rozwiązania, na świat przychodzi od 3 do 5 młodych, którymi w odróżnieniu od większości gatunków opiekuje się samiec. 

 

Chaus jest niezwykle zdolnym zwierzęciem. Potrafi nurkować, głównie by złapać ryb lub w celu ucieczki przed psami i ludźmi.  

Nie boją się ludzi i często osiedlają w pobliżu ich siedzib, jednak nie dają się łatwo oswoić, nawet w młodym wieku.

Mogą również wspinać się na drzewa. Jak większość kotów, nie używają tylko wzroku i słuchu, podczas polowania, ale również zmysłu węchu. Podczas pracy, mają tendencję do kołysania się z boku na bok. 

 Są mistrzami skoku, podczas którego próbują złapać ptaka w locie. Chociaż mogą one działać z prędkością do 32 kilometrów na godzinę, rzadko udaje im się go schwytać, ponieważ zdobycz ucieka im w czasie odbicia.

 

 

Niestety, jest tępiony ze względu na ładne futro - na jedno damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota. Polowanie na koty błotne jest zabronione w: Bangladeszu, Chinach, Indiach, Izraelu, Pakistanie, Tadżykistanie, Tajlandii i Turcji, nastomiast dozwolone jest w takich krajach jak: Bhutan, Gruzja, Laos, Liban, Nepal, Sri Lanka i Wietnam.