Drawieński Park Narodowy 100 kilometrów od Szczecina, na granicy województw zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego, Polska.
Został utworzony w 1990 roku. Jego ochronie podlega przyroda części leśnego kompleksu Puszczy Drawieńskiej. W krajobrazie dominują rozległe lasy, jeziora oraz koryta rzek.
Granice obszaru Drawieńskiego PN wyznaczają obszar o powierzchni 11 5000 km².
Przepływająca przez park rzeka Drawa wraz z dopływem tworzą malownicze zakątki, a przede wszystkim środowisko dla zwierząt i roślin. Na terenie DPN występują ponad 160 gat. ptaków z których większość podlega ochronie. Odnotowano tu też występowanie 44 gatunków ssaków.
Można tutaj zobaczyć połowę występujących w Polsce gatunków ptaków np. : bociana czarnego, kanię rudą, bielika, puchacza, nurogęś, kormorana. Jeśli chodzi o ssaki, pospolicie występują tu sarny, jelenie, bobry, wydry, nietoperze, borsuki, gronostaje
tchórze, jeże, myszy i norniki. Nietoperze kryją się w dziuplach, na strychach, w bunkrach i specjalnych drewnianych budkach. Wszystkie są objęte ochroną ścisłą. W Parku zaobserwowano 8 gatunków.
Jeśli chodzi o płazy to oprócz zielonych i brunatnych żab można tu zobaczyć wszystkie trzy krajowe gatunki ropuch, dwa gatunki traszek, kumaki nizinne i bardzo rzadko występującą w regionie rzekotkę drzewną.
Większość terenów DPN pokrywa sosna, bo prawie 80 %. Tworzy ona drzewostany najczęściej z bukiem. Czasem w lasach spotyka się wierzbę iwę, topolę osikę, wiązy, lipę, wierzbę białą i kruchą, klony i jawory. Zarośla na skrajach lasów, wśród pól i sporadycznie pod rozluźnionymi drzewostanami budują: tarnina, głogi, bez czarny, efektowna jesienią trzmielina.
Jednym z najpiękniejszych zakątków parku jest otoczone lasem Jezioro Czarne. Jest to jedyne jezioro w Polsce, w którym zachodzi zjawisko meromiksji - wody mieszają się tylko częściowo, co powoduje, że w głębszych częściach jeziora z braku tleny nie żyją żadne zwierzęta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz