Islandia, w okręgu Öræfi
Islandzki Park Narodowy, o którym dziś mówię powstał w 1967 roku na południowych terenach wyspy. Zajmuje obszary lodowcowe i wulkaniczne. W granicach parku leżą trzy lodowce, z których największy to Skeidararjökull.
W dosyć surowy krajobraz parku wchodzą jeziora, wodospady, rzeki polodowcowe oraz ciepłe źródła. Tereny w większej części są porośnięte roślinnością tundrową. Na niewielkich obszarach rosną drzewa. Ich wysokość sięga zaledwie 12 metrów, co jest rzadkością w Islandii. Do wysokości 300 metrów n.p.m górują lasy brzozowe, a w podszycie możemy zobaczyć bodziszka leśnego, arcydzięgiel oraz listerę jajowatą. Powyżej 700 metrów ciągną się wrzosowiska, a nad nimi kamienna pustynia.
Mieszkają tu zające, pieśce, lisy polarne, norkę amerykańską, a na wybrzeżu można zobaczyć foki. Z ptaków najczęściej da się spotkać wydrzyka wielkiego.
.jpg/800px-Dwarf_fireweed_(Chamerion_latifolium).jpg)
Do największych atrakcji należy "czarny wodospad" - Svartifoss. Jego nazwa nawiązuje nie do koloru wody, ale do bazaltowych ścian, po których spływa. Na terenie parku nie ma żadnych dróg, są jedynie szlaki pozwalające na piesze wędrówki.
Od 2008 roku Skaftafell National Park jest częścią Parku Narodowego Vatnajökull.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz