Łąka jest kolejnym bardzo pięknym miejscem w moim rodzinnym Podkarpaciu. Wieś Łąka leży na równinie między starym, a nowym łożyskiem Wisłoka, w odległości ok. dziesięciu kilometrów od Rzeszowa.
Niegdyś, wieś nazywała się Łanka, a dopiero później Łąka. Nazwa nawiązuje do wielu rozległych łąk, które wdzierały się do niegdyś znajdujących się tu sporych lasów dębowych.
Na samym początku, tereny te były pod panowaniem władzy, lecz w 1354 za oddanie i usługi ojczyźnie, zostały nadane na własność Janowi Rzeszowskiemu. Wielokrotne zmiany właścicieli, ich niekoniecznie dobre panowanie wsią, doprowadziły do tego, iż w wieku XIX stan Łąki był bardzo kiepski. Na szczęście wsi przejęli ją Potoccy, którzy pomimo tego że wszystko było w nieładzie i ruinie, sprawili, że wieś zakwitła na nowo.
Król Kazimierz Wielki posiadał bogatą stadninę konną na terenie tejże wsi, a fakt ten zapisali ówcześnie żyjący tam ludzie. Domy dozorców królewskiej stadniny stanowiły początek w rozwoju wsi.
Łąka została dwukrotnie napadnięta przez Tatarów w wieku XV, a ponad sto później przez Kozaków. Pierwsza i druga wojna światowa wpisała się w historię tej wsi, m.in. dlatego iż w 1911 roku wybuchł tam pożar, który pochłonął ponad połowę wsi.
Pałac Lubomirskich, który stoi na skraju wsi, ma swoją wiekową przeszłość i jest jedną z atrakcji tej wsi. . Przekazywany przez spadkobierców z pokolenia na pokolenie, jest najstarszym budynkiem, zachowanym w bardzo dobrym stanie do dnia dzisiejszego. Fundatorem obiektu był Krzysztof Kostka, który w latach 1582 - 1603 był właścicielem Łąki. Od połowy XX wieku w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej dla dzieci niepełnosprawnych, prowadzony przez siostry Opatrzności Bożej.
Kolejnym ciekawym miejscem jest kościół pw. św. Onufrego. Budowę rozpoczęła księżna Lubomirska, jednak nie dokończyła jednak tego dzieła. Wysokie mury niewykończonej świątyni stały niemal pół wieku. Dopiero w 1742 roku książę Paweł Sanguszko podjął na nowo trud budowy. Kościół zbudowany został w stylu późnobarokowym. Zachwycające są przede wszystkim ołtarze boczne oraz niesamowity i wspaniale ozdobiony sufit. W ołtarzu głównym widnieje obraz olejny, pędzla włoskiego malarza, przedstawiający Komunię św. Onufrego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz