Zwierzęta od A do Z - Żararaka rogata

Żararaka rogata 

Gatunek jadowitego węża, którego zakres występowania rozciąga się od południowego Meksyku przez południowo-wschodnie nabrzeża z Atlantykiem i niziny Ameryki Środkowej, Kolumbii i Wenezueli. Można go również spotkać na obrzeżach Oceanu Spokojnego na Kostaryce, jak i nizinach, a także w miejscach takich jak las Mesic gdzie różnice wysokości wahają się od niemalże poziomu morza do 2640m npm.

Preferuje przeważnie niżej położone tereny (nie tylko np las Mesic), wilgotne, tropikalne lasy, gdzie na schronienie wybiera drzewa z gęstym listowiem, zazwyczaj w pobliżu stałego źródła wody.  

Jest wężem prowadzącym nocny tryb życia; nadrzewnym, wyspecjalizowanym w polowaniu na ptaki, ponieważ potrafi wykonywać tę czynność w locie. Owinąwszy ogonem gałąź nieruchomo zwisa w powietrzu skręcona w spiralę. Nagły wyrzut głowy przed siebie pozwala jej chwytać blisko przelatujące ptaki. Ogon żararaki rogatej jest niezwykle chwytny i silny - owinięty o gałąź może utrzymać węża podczas ataku, gdy ten wyrzuca 80% swojego ciała w powietrze z niezwykłym impetem, łapiąc zwierzynę. Oprócz ptactwa, wąż żywi się drobnymi gryzoniami, jaszczurkami, płazami, a także gekonami płaczącymi, na które polują przeważnie osobniki małych rozmiarów. Żararaka w naturze zdobywa pokarm sporadycznie, ponieważ okazja do złapania zwierzyny zdarza się rzadko, jednakże wąż ten przystosował swój jad i tryb życia, by w jak najkrótszym czasie uśmiercić ofiarę.

Co roku dają miot liczący zazwyczaj 10-12 (bywa i 20) młodych wielkości 15-20cm. Młode po urodzeniu mają w pełni wykształcony aparat jadowy o takich samych właściwościach jadu jak osobniki dorosłe. Pstra jaskrawość doskonale maskuje tego węża wśród bujnej zieleni i kolorowych kwiatów wokół której żyje ten gad. Właśnie ze względu na swe oryginalne ubarwienie był masowo odławiany ze środowiska naturalnego. W dzisiejszych czasach takie sytuacje zdarzają się, jednak mają miejsce coraz rzadziej.