sobota, 29 listopada 2014

Artystyczne zwierzęta - konie.

"Jeśli Twój koń idzie z Tobą z własnej woli,
jeśli opiera głowę na Twym ramieniu,
jeśli patrzysz na niego i czujesz łaskotanie w żołądku,
jesteś przez niego kochany..."


























wtorek, 25 listopada 2014

Plywanie na głębokościach, czyli o niezykłej sztuce ryb...

Temat może wydawać się dosyć błachy i pospolity, ale nie wszyscy wiedzą i potrafią wytłumaczyć, jak pływają ryby na różnych głębokościach ? Dzisiaj postaram się Wam to wyjaśnić. 


Większość ryb posiada pęcherz pławny - rodzaj worka umieszczonego za żołądkiem. Znajduje się w nim tlen, azot i dwutlenek węgla. 
Ryba regulując objętość owego pęcherza (ilość zawartych w nim gazów) jednocześnie reguluje własny ciężar właściwy (stosunek ciężaru do objętości), dzięki czemu może zmieniać głębokość zanurzenia. 

Liczne gatunki, np. babkowate, flądry, płaszczki, krągłouste, nie posiadają pęcherza pławnego. U wielu ryb pęcherz pławny pełni różne dodatkowe funkcje, m.in. służy do wydawania dźwięków (kulbinowate), oddychania (dwudyszne), reagowania na zmiany ciśnienia atmosferycznego (piskorzowate).

 

czwartek, 20 listopada 2014

Krótki test.

1. Który z tych węży jest jadowity
A zaskroniec zwyczajny
B gniewosz plamisty
C żmija zygzakowata

2. Dlaczego ogon oposa australijskiego jest tak samo długi, jak reszta jego ciała?
A Opos musi zaimponować samicy
B Służy utrzymaniu równowagi
C Służy do wachlowania w upalne dni

3. Określenie "krowa" odnosi się także do...
A Wszystkich zwierząt kopytnch
B Samicy wieloryba
C Samicy dzika

4.  W czym mrówka Atta jest szybsza od innych zwierząt? 
A W budowaniu domu
B W znajdowaniu pożywienia
C  W gryzieniu liści

5. Wszystkie słonie są...
A roślinożerne
B mięsożerne
C wszystkożerne

Na ile pytań odpowiedziałeś? Sprawdź swój wynik!

sobota, 15 listopada 2014

Drzewo starsze od dinozaurów.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2b/Ongoye_colonial.jpg/240px-Ongoye_colonial.jpgW 1895 roku botanik John Medley Wood natknął się na nietypowe drzewo. Wiele osób powiedziałoby pewnie, że jest to dziwoląg, 'cud natury', ale pan Wood postanowił dokładnie zbadać. Badany egzemplarz otrzymał nazwę woodii. Odkrywca wysłał próbkę drzewa do Londynu, ale przez prawie 100 lat nie został zbadany. Woodii posiadał kilka pni i parę liści palmowych na czubku. Mierzył około 6 metrów i miał od 50 do 150 bujnych, ciemnozielonych liści na szczycie. Jest to drzewo wymarłe na wolności, ale w Kew Royal Botanical Gardens w Londynie można zobaczyć jeden okaz. Oczywiście woodii został sklonowany, ale nie może się rozmnażać bo jest rozdzielnopłciowy. Odnaleziono tylko egzemplarze męskie, ale wiele razy szukano i szuka się partnerki - niestety bez skutku.
Starsze od dinozaurów? Szacuje się, że 200 milionów lat temu te drzewa zajmowały 20 % powierzchni Ziemi, od Grenlandii po Antarktykę. Egzemplarz znaleziony przez J.M. Wood'a jest jedynym okazem, który przetrwał czas olbrzymiej katastrofy (wyginięcie dinozaurów). Przeżył pięć epok lodowcowych, wytrzymał napór innych, nowych gatunków roślin.






wtorek, 11 listopada 2014

Poetycko o naturze #26

Z lasu
Las nocą rośnie jak jezior poszum.
Droga kołysze we mchu, we mchu.
Ciężkie kolumny mroku się wznoszą.
Otchłanie puste z ciemności płoszą
krzyk zły, wysoki jak ze snu.
A dołem potok ludzi i wozów
i broni chrzęst we mgle, we mgle.
Spod stóp jak morze wydęte grozą
nieujarzmiona piętrzy się ziemia
i głosy ciemne leżą w przestrzeniach
jak to, co czeka obce i złe.
Żołnierze smukli. Twarzyczki jasne,
a moce ciemne trą się i gniotą,
lądy się łamią, sypie się złoto
i chyba pancerz ziemi za ciasny
pęka, rozsadza i grzmi, i grzmi.
Twarzyczki jasne! na widnokręgach
armie jak cęgi gną się i kruszą.
O moi chłopcy, jakże nam światy
odkupić jedną rozdartą duszą?
Kochać, a to się wydaje mało,
ginąć - to słabość tylko wyzwolić,
bo nie nadąża chłopięce ciało,
a ciemność stoi i grzmi, i grzmi.
Las nocą rośnie. Otchłań otwiera
usta ogromne, chłonie i ssie.
To tak jak dziecko, kiedy umiera,
i tak jak ojciec, który żyć musi.
Przeszli, przepadli; dym tylko dusi
i krzyk wysoki we mgle, we mgle.
 
Krzysztof Kamil Baczyński 

 

piątek, 7 listopada 2014

Kolejna psia historia, czyli o życiu Ray'a.

 Ray to średni pies do adopcji, który mieszka w schronisku w Celestynowie. Nazwany został tak, gdyż jest niewidomy, dlaczego? Jest imiennikiem świetnego amerykańskiego muzyka i pianisty Ray'a Charles'a, który również stracił wzrok.
 Pomimo wielu trudności w życiu, psiak dobrze sobie radzi, korzystając z pozostałych zmysłów. "[...] - już po zbliżeniu się człowieka do klatki, wyczuwam zapowiadający się spacer" - tak pisze Ray na stronie adopcyjnej wolontariatu.
 Tak jak każda osoba niewidoma, Ray potrzebuje pomocy, np. na wspomnianych wcześniej spacerach, ale również jak każdy pies jest ciekawy otoczenia, w którym się znajduje. Zdarzają mu się wybryki, ale podczas miarowego marszu: "[...] grzecznie utrzymuję tempo nieznacznie naciągając smycz."
 Ray dużo przeszedł, ale dzięki wolontariuszom zrozumiał czym jest miłość i odwdzięcza się ludziom swoim zachowaniem, jednak czasami bywa nieśmiały. Jak pisze sam: "Łatwo sobie mnie zjednać łakociami, w końcu coś mi się od życia należy. Z innymi psami raczej nie wchodzę w interakcje, bo i po co."

 


Jeżeli chcecie dowiedzieć się czegoś więcej, zapraszam na stronę schroniska w Celestynowie, a także na stronę wolontariatu na Facebook'u.

środa, 5 listopada 2014

Zwierzęta od A do Z - Dzik

DZIK


Dzik zamieszkuje całą Europę, z wyjątkiem Półwyspu Skandynawskiego, Finlandii i północnej części Rosji. W Polsce dzik jest pospolity w całym kraju. Zasadniczym środowiskiem bytowania dzika jest las. Zasiedla on wszystkie typy lasów, najczęściej jednak lasy mieszane. Szczególnie odpowiadają jemu tereny leśne obfitujące w mokradła i bagna. Woli większe kompleksy leśne. W wielu okolicach dziki przez znaczną część roku wykorzystują pola uprawne w pobliżu lasu jako bogatą bazę pokarmową. W nocy penetrują pola w poszukiwaniu pożywienia, a podczas dnia zalegają w ostojach leśnych.



Głównym pożywieniem dzika są trawy, zioła, krzewy, liście, korzenie, owoce leśne (żołędzie i bukiew), jagody, grzyby, oraz żyjące w ściółce leśnej wszelkiego rodzaju robaki, larwy i chrząszcze. Ponadto dzik zjada ślimaki, jaja ptasie, myszy, gniazda trzmieli, młode ptactwo i mniejszą zwierzynę, którą uda mu się złowić oraz padlinę. Najbardziej ulubione są żołędzie, bukiew i ziemniaki. Dzik z braku dostatecznej karmy w lesie oraz dla zmiany swego żeru wychodzi chętnie na pola i tutaj zjada kartofle, buraki, rzepę, marchew, zboża oraz wszelkie rośliny strączkowe. Mówiąc krótko, dzik jest wszystkożercą.



Dzik jest istotnym składnikiem biocenoz leśnych, oddziałującym w sposób znaczny nie tylko na ekosystem leśny, lecz również na polny. Rola dzików w gospodarce leśnej i łowieckiej polega na: dodatnim wpływie, jaki wywiera buchtowanie lub głębokie rycie górnych warstw gleb leśnych i mieszanie ściółki z glebą mineralną; zjadaniu niektórych gatunków szkodliwych owadów leśnych.






poniedziałek, 3 listopada 2014

Zmiana wyglądu.

W niedzielny poranek zabrałam się za odnowienie wyglądu bloga. Aktualny nagłówek jest prawdopodobnie jednym z ostatnich, gdyż z braku czasu oraz odwiedzających i komentarzy, powoli zamykam działalność bloga. Być może wznowię pisanie na nim na wiosnę, ale nie mogę tego obiecać.
Na Annimali pojawi się jeszcze kilka postów, więc jeśli ktoś chce wyrazić swoją opinię, ma na to czas.


sobota, 1 listopada 2014

Mors ul­ti­ma li­nea re­rum...


Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie ze nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak uroczystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i co co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza


ks. Jan Twardowski