Artystyczne zwierzęta - delfin.

"Where, like Arion on the dolphin’s back,
I saw him hold acquaintance with the waves
So long as I could see."
- William Shakespeare

Zwierzęta od A do Z - Wełniak

 Wełniak

Niewielkimi grupkami zamieszkuje lasy południowoamerykańskie, zwłaszcza puszcze w dorzeczu 

Orinoko, Amazonki oraz w Peru. Wśród mieszkańców znany jest jako kapparo, bądź barrigudo.

Nazwa tego gatunku małpy pochodzi od niezwykle gęstego, miękkiego, wełniastego futra, które na piersiach twarzy tworzy rodzaj grzywy. Żyje w grupach liczących do 70 osobników.

 

Wełniak posiada niezwykle czepny i umięśniony ogon, który jest zakręcony na końcu ku dołowi. Dzięki niemu bez problemów zaczepia się na gałęziach - rozbujawszy swoje ciało przerzuca się z gałęzi na gałąź. 

Potrafi się również wspinać, lecz robi to mniej zręcznie niż, np. czepiak i przy wykonywaniu tej czynności 

sprawia wrażenie ociężałego.

 Dożywa 25 lat i dorasta do około 70 cm długości, a ich masa może wynieść nawet 10 kg, przy czym warto wiedzieć, że samce są większe od samic. Ciąża trwa około 210 dni i po tym czasie na świat przychodzi 1 młode. Żywi się owocami, liśćmi, młodymi pędami roślin, a także drobnymi zwierzętami. 

Śladami najpiękniejszych PN - Azja, część 6

Park Narodowy Seto-Naikai
Japonia, na terenie Wewnętrznego Morza Japońskiego między
wyspami zachodniego Honsu, a Kiusiuoraz północnego Shikoku,
wyspy archipelagu Goto.

 Ten japoński park narodowy został założony 16 marca 1934 roku i na powierzchni 627,81 km² możemy zobaczyć piękne plaże, jaskinie, pola tarasowe oraz cudowne morze rozlane między setkami wysp i wysepek. W granicach parku znajduje się większość Wewnętrznego Morza Japońskiego. Wybrzeże jest głęboko wcięte, a w cieśninach i kanałach stosunkowo często tworzą się wiry wodne. Płynąc kanałem Naruto Strait możemy zobaczyć jeden z najciekawszych wirów - Uzushio. Mieści się on między wyspami Shikoku i Awaji, osiąga średnicę nawet 20 metrów. Na terenie parku można zobaczyć też słynną torii, bramę do chramu Itsukushima - jeden z tak zwanych Trzech japońskich pejzaży. Torii to jeden z symboli Japonii.

Na wyspach dominują lasy nadbrzeżne i czarne sosny, gdzieniegdzie możemy też spotkać sosnę czerwoną i cedr japoński. W niesamowitym lesie góry Misen na wyspie Miyajima (Itsukushima) występuje jodła. Na tej wyspie możemy podziwiać lasy mieszane  lasy drzew iglastych i liściastych. Jesienny pejzaż na wyspie jest przepiękny i nieco przypomina ten na wyspie Shodoshima. Park zamieszkują makaki japońskie, morświnym jelenie wschodnie, tak zwane siku. Możemy też spotkać kraby podkowy, które żyją w  Kasaoka, Prefektura Okayama, jednak ich liczba gwałtownie maleje. 

CAŁE 5000!

Przeglądając statystyki bloga, ujrzałam, że licznik bloga wybił już wspaniałą liczbę:

5 000

Jestem bardzo szczęśliwa i dumna z tego osiągnięcia. Jeszcze 28 lutego Annimali odwiedziło 4433 osób, a niecały miesiąc później liczba ta zwiększyła się o prawie 600 odwiedzin.Liczę na to, że bloga będziecie

odwiedzać coraz częściej oraz że przedstawione tutaj artykuły spodobają się Wam.  

DZIĘKUJĘ!

Lecznicza roślina - Krąpiel Chantriera

 Krąpiel Chantriera jest to średniej wielkości roślina zielona. Z uwagi na niezwykle atrakcyjne kwiatostany rośliny te zyskują popularność jako rośliny ozdobne. Mogą być uprawiane w gruncie jedynie w krajach o klimacie gorącym. Jednak w Polsce mogą być trzymane jedynie w szklarniach lub jako rośliny pokojowe.

 Dlaczego zatytułowałam post "lecznicza roślina" ? Już spieszę z tłumaczeniem.
 W tradycyjnej medycynie Azji i Afryki kwiat ten używany jest przez lokalnych uzdrowicieli - szamanów do łagodzenia bólu oraz jako antidotum na zatrucie pokarmowe. Krąpiel Chantriera rzeczywiście posiada zdolności lecznicze, co stwierdziły badania naukowe wyciągu alkoholowego z kłącza tej rośliny. Wyciąg ten znacząco hamuje ból, zarówno poprzez mechanizmy obwodowe, jak i ośrodkowe (chodzi tu o układ nerwowy). Wyniki badań potwierdziły wyżej wymienione właściwości tejże rośliny, jak i dowiodły że wyciąg z jej kłącza działa przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie.

Poetycko o naturze #11

Śpiew na wiosnę

Krzysztof Kamil Baczyński


Mosty tych przedmieść zielonych, 

jakże ich wiele, jak dudnią od koni -

 - siwe i kare konie z pogoni 

za mną, za wiosną, za tonem. 

Jakże ich wiele, wzbierają i coraz 

sypią jak płatki, jak ptaki podków. 

Jasna, niedzielna, zwierzęca to pora 

na szyjach słodko zwinięta jak kot.

 Wyrój z błękitu. Ileż obłoków! 

Ptaki zielone trzeszczą spod pokryw. 

W lotnych ulotnie badylach pokrzyw

 sypią się płaskie łuski potoku. 

Małe dziewczynki biegną. Od sukien 

bieli, anieli, uskrzydla się obraz, 

ziemia odpływa spod nieba jak łukiem. 

Słońce dojrzałe jak jabłko obrać! 

Dłonie na wodę: płaski i pluski,

 w kroplach twarzyczki wyklutych piskląt. 

W rybiej, przejrzystej łódeczce łuski
płyniesz przeze mnie stalową wisłą.

Jeleń z kłami - fakt czy mit ?

 Pewnie gdyby ktoś zobaczył zdjęcie tego zwierzęcia pomyślałby, że to jakaś podróbka, a jednak tak nie jest. Jelonek błotny jest najpierwotniejszym gatunkiem rodziny jeleniowatych i można by powiedzieć, że zamiast poroża posiada silnie rozwinięte, lekko zakrzywione górne kły, mające około 6 cm. Gatunek ten nie ma również woreczka żółciowego.
 Zasięg występowania obejmuje Chiny środkowo-wschodnie oraz obszar Korei, gdzie jest - niestety - zagrożony wyginięciem, ale jelonek został sprowadzony do parków między innymi do Parku Jeana Delacour w Cléres we Fracji, ZOO Whipsnade w Anglii. Na wolności żyje zwykle samotnie lub w parach, w nadrzecznych błotach i trzcinowiskach, a czasami widywany na polach i stokach górskich.

Długość ciała 75-97 cm, ogona 5-8 cm, wysokość w kłębie 45-55 cm, ciężar ciała 12-15 kg. Żywi się trawą, ziołami, pądami, a także wszelaką roślinnością wodną i bagienną. Sierść w okresie letnim ma kolor czerwonobrązowy, jest gładka i ściśle przylegająca, ale w zimie staje się szarobrunatna i gęstsza.

Zwierzęta od A do Z - Uistiti białoucha

Uistiti białoucha

 Jest to przedstawiciel małp pędzelkowych, które są najprymitywniejszą formą wśród wszystkich małp.

 Występuje powszechnie w lasach deszczowych położonych nad brzegiem morza i nad rzekami, zamieszkuje także inne tereny leśne na obszarze północno-wschodniej Brazylii, Kolumbii i Boliwii. Na obszary Ameryki Południowej została sprowadzona i dobrze zaaklimatyzowała się w panujących tam warunkach.

 

Prowadzi dzienny tryb życia, a noc spędza w dziupli. Żyje w stadach liczących do 15 osobników, a ich terytorium obejmuje obszar o powierzchni ok. 10-40 hektarów. Rozmnaża się cały rok, a po okresie 130-150 dni na świat przychodzą zwykle bliźnięta, którymi wspólnie opiekują się rodzice. Młode rodzą się całkowicie owłosione. Samiec bardziej dba o rozwój młodych, co u naczelnym zdarza się rzadko - nosi je na własnym grzbiecie, opiekuje się nimi i uczy je. Matka natomiast zajmuje się zdobywaniem pożywienia.

Żywi się żywicą drzew i słodkimi sokami, które zdobywa nacinając drzewo dolnymi siekaczami. W skład jej pożywienia wchodzą głównie owoce, nasiona, liście z kwiatami, a także niewielkie zwierzęta, np. owady, pisklęta, ptasie jaja i żaby.

  Inna nazwa tego gatunku to marmozeta zwyczajna. Długość życia tych zwierząt sięga 10 lat na wolności, a 16 w niewoli.Uistiti osiąga rozmiary wiewiórki - około 25 cm długości i 30-35 cm ogona. Sierść ubarwiona jest na rudobrązowy lub szary kolor, z wąskimi białymi i czarnymi pierścieniami na ogonie. Pomimo swoich rozmiarów, ogon nie jest tak chwytny, jak na przykład u oposów i bardzo rzadko marmozeta zawisa na nim na gałęzi. Ciekawostką jest to, że wszystkie palce za wyjątkiem kciuka, który ma prawdziwy paznokieć - są opatrzone haczykowatymi pazurkami.

Artystyczne zwierzęta - foka.

"Pat­rząc w taflę wo­dy, możesz nie uj­rzeć praw­dzi­wych pe­reł. 
Cza­sami mu­sisz się zanurzyć." 
- Kasik