Śladami najpiękniejszych PN - Ameryka Północna, część 3.

Park Narodowy Yellowstone
USA, na terenie stanów: Montana, Idaho, Wyoming

 Park ten jest chyba najbardziej popularnym, a także najstarszym parkiem narodowym świata. Został założony w roku 1812 i jego powierzchnia wynosi 9000 km². Sto sześćdziesiąt sześć lat później, w 1978 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO. Jest jednym z niewielu terenów nietkniętych przez człowieka na półkuli północnej. Charakteryzują go liczne gejzery, wodospady, Wielki Kanion rzeki Yellowstone, gorące źródła, wulkany błotne.

 PN Yellowstone mieści się na rozległym wulkanicznym płaskowyżu, pod którym na głębokości 7-17 km. znajduje się potężna komora magmowa o długości 72 km, szerokości 30 km i głębokości 660 km. W przeszłości - przed ponad 2 mln lat - dochodziło w tym miejscu do wybuchów superwulkanu, powodujących ogromne i rozległe zniszczenia.
 Na piękno całego tego terenu składają się niesamowite zjawiska geotermiczne i piękno natury. Będąc w parku będziemy mogli zobaczyć ponad połowę wszystkich gejzerów, występujących na Ziemi, z których jeden - Old Faithful wybucha średnio 17 razy na dobę.

Erupcja Old Faithful (tylko kilka przykładów)

2014

Albert Bierstadt, 1881

1898

Żyje tu ogromna ilość przedstawicieli fauny, m.in.: niedźwiedź grizzly, zagrożony w całych Stanach Zjednoczonych ryś kanadyjski, wilk szary, niedźwiedź baribal, widłoróg, łoś, jeleń wapiti, bizon oraz cudowny bielik amerykański. Populacja bizonów, jaka występuje na terenie parku to ostatnie dzikie osobniki - są potomkami bizonów zamieszkujących Wielką Równinę. W roku 1902 było ich już tylko około 50 sztuk. Z obawy przed wyginięciem i zubożeniem genetycznym stado uzupełniono o 21 sztuk zwierząt pochodzących z prywatnych stad. W 1954, populacja liczyła 1477 sztuk. Po okresie spadku w latach 60. populacja wzrastała by od 1996 liczebność stada trwale przekroczyła 3500 osobników. 

 Flora jest równie różnorodna i piękna jak fauna, a co najważniejsze, rozwija się bez ingerencji człowieka. Ponad 60% powierzchni zajmują bujne lasy iglaste, w których rośnie siedem gatunków drzew nagonasiennych. Najpospolitsza jest sosna wydmowa, występująca na 80% powierzchni tych lasów. Pozostałe drzewa to m.in: subalpejska jodła, daglezja sina, pinus albicaulis. 

Spotkać tu możemy dziesiątki gatunków roślin kwiatowych, które zostały zidentyfikowane, z których większość kwitnie od maja do września. Charakterystycznym kwiatem jest Yellowstone sand verbena (Abronia ammophila). Jest to roślina endemiczna dla jezior, znajdujących się w parku.

Na terenie parku występuje również 186 gatunków porostów, a także około 200 gatunków obcych. Skatalogowano tu również ponad 400 gatunków termofili - roślin występujących w wysokich temperaturach, choć do tej pory zbadano zaledwie 1% obszarów hydrotermalnych.

  W Parku Narodowym Yellowstone od początku lat 70. XX w. prowadzona jest polityka przyzwalania na pożary lasu. Wiele roślin parku to pirofity - rośliny przystosowane do oddziaływania ognia, które znoszą pożar bez uszczerbku. Według badań ekologicznych pożary formacji zaroślowych występują w cyklu ok. 20-30 lat, a potężne pożary drzewostanu obejmujące duże obszary lasu – w cyklu ok. 300 lat.

Warto dodać, że prawie wszystkie pożary są pochodzenia "naturalnego", np. poprzez uderzenie pioruna.

  W roku 1988 na terenie parku wybuchł ogromny pożar, który pochłonął 36% jego powierzchni, ale nie był to jedyny przypadek, ponieważ jeszcze w tym samym roku wybuchło jeszcze 5 pożarów. W największym - North Fork Fire - spłonęły niemal dwa hektary.