Nietypowy ssak, czyli... dziobak.

 Na prośbę czytelniczki bloga i mojej znajomej - po-madka. Chciałam Ci oficjalnie podziękować za miłe słowa i za to, że podałaś propozycję opisania zwierzęcia, w tym przypadku dziobaka. :)

Z pewnością wielu z Was słyszało o tym niesamowitym i najoryginalniejszym ssaku. Zamieszkuje on wody słodkie; brzegi jezior, rzek i strumieni. Występuje w południowo-wschodniej Australii i na Tasmanii. Jest to jeden z australijskich endemitów i zarówno  ostatni istniejący do dziś przedstawiciel swego rodzaju i rodziny.  

 Długość ciała dziobaka wynosi 30 -45 cm, długość ogona 10 -15 cm, masa ciała waha się w granicach 0,5 -2 kg. Swą nazwę zawdzięcza charakterystycznemu pyskowi, przekształconemu w dziób rogowy, który przypomina nieco dziób kaczki, ale jest znacznie, znacznie większy. Ciało pokryte jest sierścią złożoną z grubych, ciemnobrązowych włosów ze srebrzystym nalotem, od strony brzusznej są srebrnoszare.

 Jest to zwierzę osiadłe, co sprowadza się do tego, iż nie odbywa wędrówek w poszukiwaniu pokarmu i na żer wychodzi o zmierzchu. W skład jego pożywienia wchodzą skorupiaki, owady i mięczaki wodne. Wszytko magazynuje w pojemnych torbach policzkowych i dopiero po wynurzeniu z wody miażdży je płytkami rogowymi. Prawdopodobnie żywi się też ikrą, ponieważ w wodach, które zamieszkuje nie spotyka się ryb.

Dlaczego ten ssak uważany jest za tak wyjątkowego ? 

Przede wszystkim jest to ssak jajorodny, czyli młode wykluwają się z jaj, ale potem karmione są mlekiem matki (ptaki również są jajorodne, ale ich młode odżywiają się pokarmem zdobytym przez nich). 

Kolejną istotną cechą odróżniającą dziobaka od innych ssaków jest to, iż posiada i wytwarza jad. Zarówno samce, jak i samice rodzą się z ostrogami u kostek, jednakże tylko te pierwsze produkują jad, który jest wystarczająco silny dla zabicia zwierzęcia wielkości psa, ale nie jest śmiertelny dla człowieka. Jednak wywołuje ostry ból, a wokół rany szybko rozwija się obrzęk. 

Stekowce* (prócz dziobaka także kolczatkowate) należą do nielicznych ssaków posługujących się elektrorecepcją: lokalizują one swą zdobycz po zaburzenia pola elektrycznego generowanego przez skurcze mięśni. Zmysł ten rzędu stekowców jest najlepiej rozwinięty właśnie u dziobaka. 

* stekowce - rząd prymitywnych ssaków, charakteryzujących się jajorodnością.