BICZOGON EGIPSKI
Jest to gad z rodziny agamowatych, zamieszkujący kamienne pustynie Algieru, Egiptu, Półwyspu Arabskiego i Palestyny, gdzie przebywa w miejscach ze skąpą roślinnością. Biczogony są aktywne w dzień, kopią długie i głębokie chodniki, w których chronią się w najgorętszej porze dnia oraz nocą. Część obszaru ich występowania jest
kilkukrotnie w ciągu roku nawiedzana przez silny wiatr tzw. Shamal powodujący
ogromne burze piaskowe trwające nawet kilka dni. Chronią się w norach o
długości dochodzącej nawet do 10 m (choć zazwyczaj mają 3-5 m), na
głębokości do 180 cm. Nory te są nieodłącznym elementem w ich życiu, ponieważ pełnią funkcję obronną przed drapieżnikami, termo- i hydroregulacyjną. Są one również ostoją dla innych gatunków zwierząt występujących na tych terenach, m.in. dla innych jaszczurek i ptaków.
To najbardziej reprezentacyjny z biczogonów. Być może jego kolorystyka nie jest zachwycająca, ale za to stanowi idealną ochronę przed drapieżnikami (kamuflaż). Gatunek ten może osiągać 70 cm i więcej długości całkowitej, a wagę nawet ok. 2 kg.
Jego największym atrybutem jest potężny, kolczasty ogon, będący doskonałą bronią, zdolną do zadawania bolesnych uderzeń. Przeważnie jego waga stanowi 1/3 masy całego osobnika. Samce osiągają większe rozmiary oraz wagę.
.jpg)
Są to długowieczne gady, mogące dożyć nawet 20 lat. Prowadzą dzienny tryb życia, kopią długie i głębokie chodniki, w których chronią się w najgorętszej porze dnia oraz nocą.
Młode osobniki zjadają głównie owady, później stają się zdecydowanie roślinożercami. Dorosłe żywią się zeschłymi i
twardymi częściami roślin, których porcje nie są rozdrabniane, lecz połykane w całości. W niewoli można je poczęstować A ponadto kwiaty i drobno pokrojonymi owocami cukinii, dynii, a także płatkami róż ogrodowych i
dzikich.
Biczogon egipski to gatunek niecieszący się popularnością wśród terrarystów. Podobnie jak inne biczogony nie należy do zbyt wymagających jaszczurek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz