Papuga nielot - kakapo.

 Papuga, którą Wam dzisiaj przedstawię należy do mało licznej grupy ptaków nielotów. Na początku powiem tyle, iż jest jedyny nielotnym, a zarazem najcięższym gatunek papugi na świecie.
 Kakapo to gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem. W marcu 2014 znanych było jedynie 125 żyjących osobników, z których większość ma nadane imiona. Niegdyś ptaki te zamieszkiwały niemalże całą Nową Zelandię, a dzisiaj grupka ocalałych żyje na kilku wyspach u wybrzeży swojego wcześniejszego domu.
 
 Dlaczego liczba osobników jest tak mała?
 Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy cofnąć się wstecz do XIX wieku.
Przez wiele lat spokojnego życia na Nowej Zelandii, spowodowanym m.in. brakiem zagrożenia ze strony drapieżnych ssaków spowodował u kakapo zanik zdolności do lotu. Chociaż ptaki nie potrafią latać, znakomicie się wspinają; potrafią wchodzić na korony najwyższych drzew. Potrafią także "szybować" skacząc z wysokości i rozkładając skrzydła. W ten sposób mogą przemieszczać się na odległość kilku metrów, nawet pod kątem mniejszym niż 45 stopni. Utrata zdolności do latania wymusiła wykształcenie mocnych nóg. Papuga porusza się często rodzajem szybkiego truchtu, za pomocą którego może się przemieszczać na wiele kilometrów.
 Kiedy Europejczycy przybyli na tereny zamieszkiwane przez tą papugę nie byli sami. Mam tu na myśli fakt, iż płynąc tak długo do tak odległego miejsca, na pokładzie statku zadomowiły się m.in. szczury. Wprowadzenie lub przywleczenie takich drapieżników, jak wspomniane wcześniej gryzonie lub koty oraz gronostaje, doprowadziły do przetrzebienia bądź eksterminacji większości kakapo.
 Działania polegające na ochronie tego gatunku rozpoczęły się już w latach 90. XIX wieku, lecz nie przyniosły znacznych rezultatów. Dopiero wdrożenie planu Kakapo Recovery Plan w latach 80. XX wieku, które w przeciwieństwie do wcześniejszych prób, pomogły w ochronie kakapo.

    Maksymalny zasięg przed 1840

     Materiał kopalny

Kakapo jest krytycznie zagrożonym gatunkiem.

 Papuga ta kształtem przypomina kuleczkę. Samce osiągają 60 cm długości, a masa może dojść nawet do czterech kilogramów. Samice są dużo smuklejsze od samców, a także często dużo bardziej wytrzymałe i agresywniejsze od nich podczas obrony. Ubarwienie pozwala na maskowanie się w szacie roślinnej, jednak pojedyncze osobniki mogą różnić się znacznie rodzajem cętkowania oraz tonem i intensywnością koloru upierzenia.
Dziób otoczony jest delikatnymi piórami czuciowymi, pełniącymi podobną funkcję jak wibryssy, czyli włosy czuciowe potocznie nazywane wąsami. Palce są chropowate i posiadają pazury, które umożliwiają papudze wspinanie się po drzewach.
 Papugi te potrafią rozpoznać wiele zapachów podczas żerowania - dobrze rozwinięty węch zawdzięcza nocnemu trybowi życia. Jedną z cech charakterystycznych tego ptaka jest jego intensywny zapach, który często ostrzega drapieżniki przed zetknięciem się z kakapo, która w rzeczywistości w dużej mierze jest bezbronna.

 Zwierzęta są roślinożercami, ich pokarm stanowią rodzime rośliny, nasiona, owoce i pyłki kwiatowe, a nawet drewno bielaste drzew. Jednym z ulubionych przysmaków są nasiona i owoce Dacrydium cupressinum. Kakapo mają charakterystyczny zwyczaj chwytania liści stopami i obierania pożywnych części rośliny przy pomocy dzioba, pozostawiając kulę niestrawnych włókien. Takie małe kępy włókien roślinnych są charakterystycznym znakiem obecności kakapo.

 Kakapo są dość długowieczne, ze średnią długością życia 95 lat, a maksymalną do ok. 120 lat, przejawiają tendencję do późnego osiągania dojrzałości płciowe.
 Składanie jaj obywa się od początku stycznia do końca marca. Zajmują miejsce gniazdowania od 1 do 9 dni po swej ostatniej kopulacji. Samice kakapo składają 1-2 jaja wieczorną porą z dużymi odstępami pomiędzy złożeniem każdego jaja. Ich gniazda budowane są na ziemi, ukryte pośród roślin lub w wydrążeniach, takich jak dziura w pniu drzewa. Podczas wysiadywania samice zmuszone są do opuszczania gniazda każdej nocy w poszukiwaniu pożywienia. Po około miesiącu wysiadywania jaj, w gnieździe pojawiają się puszyste, dosyć bezradne kuleczki. Po wykluciu z jaj samica karmi młode przez trzy miesiące, a pisklęta pozostają z matką około miesiąc po opierzeniu. Treningiem przed codziennymi problemami związanymi z drapieżnikami są bitwy, kiedy to młode ptaki ucząc się walczyć często blokują szyję drugiego ptaka poniżej jego dzioba.

 Kakapo jest osobliwym gatunkiem znanym z interakcji z człowiekiem. Według pracowników sztabu zajmującego się ochroną gatunku i wolontariuszy zaangażowanych do pomocy niektórym osobnikom kakapo posiadają wyraźne osobowości.