środa, 30 października 2013

Cierpienie zwierząt

Temat jest dosyć obszerny i bardzo przygnębiający. Jednakże z racji tego, że powoli nadchodzi zima chciałam zwrócić uwagę na kilka spraw, które zamieściłam w tekście. Zapraszam do czytania. 

Niektóre zwierzęta nigdy nie zaznały miłości. Kiedy ktoś już się zainteresuje nimi, to na całe życie pozostaje w nich strach przed człowiekiem. Te pokrzywdzone, czasami nawet maltretowane stworzenia nie mają pojęcia kim jest i czy w ogóle istnieje ktoś, bądź coś takiego jak dobry człowiek.
 Zwierzę przebywając w jakimś przytułku, schronisku, pod opieką jakiejś fundacji dopiero z czasem potrafi normalnie funkcjonować, co oznacza, że siła strachu się zmniejszyła, ale na zawsze w sercu pozostanie drzazga. Każde zwierze odbiera swą złą sytuację inaczej. Są takie, które potrafią rozpoznać dobrego człowieka, który wyciąga pomocną dłoń i aż garną się do niego, by uciec z piekła.
Niektóre zwierzęta nie mają sił by wstać, podnieść głowę. Inne mają dość świata, ludzi i swoim głośnym szczekaniem, ciągłą ucieczką, warczeniem, drapaniem dają do zrozumienia, że straciły nadzieję na lepsze jutro i nie wierzą w pomoc człowieka. To właśnie im daje się najmniejsze szanse na adopcje i często są usypiane, ale to nie wina wolontariuszy, czy pracowników różnych fundacji.


  Czasami stawiamy sobie pytanie jak doszło do tego, że pies wygląda na żywego trupa.
W końcu to najlepszy przyjaciel człowieka, a często traktowany jest jak śmieć. W całym kraju jest ponad 80 000 bezpańskich psów. Wiele z nich od urodzenia przebywa w ciasnej klatce i nie dożywa momentu, gdy będzie kochane. Umiera w towarzystwie wielu wiernych przyjaciół, którzy nie dostali od losu szansy. Umiera w zapomnieniu i niewiedzy ludzkiej. Około 70% psów  nigdy nie trafiło i nie trafi do domu, a pozostanie za kratkami.
 Wiele osób śmiało mówi i pyta czy nie lepiej zabrać czworonoga ze schroniska do domu, niż kupować rasowca, który niezmiernie rzadko zostaje tak źle potraktowany jak kundel.
Po świecie krąży bardzo mądre przysłowie, a brzmi ono tak :  "Adoptując jednego psa nie zmienisz całego świata, ale zmienisz świat tego psa". 


























 Jak to się dzisiaj lekko mówi powstała nowa moda na znęcanie się nad kotami, a mianowicie mówię tu o strzelance. W internecie często można zobaczyć zabawne i mądre gry, gdzie np. wystrzeliwujemy kota w powietrze z armaty i patrzymy jak nabija się na jakieś rzeczy i ląduje. Każdy ma swoje zdanie i może mu się coś takiego podobać.
Na stronie, do której podam Wam link znajduje się efekt strzelaninki do kota - Uwaga ! Zdjęcia są dramatyczne.  Historia Bonifacego
Przykładów okrucieństwa wobec kotów można, by wymieniać w nieskończoność, ale wiele słyszy się o wrzucaniu kotów do mrowisk, ale dla niektórych osób to nie jest nic poważnego.
Do schronisk często trafiają małe kociaki w workach, pudełkach, które są podrzucane do schronisk.
Są też przypadki ogromnych zaniedbań rasowych kotów np. persów.
Czym koty zasłużyły sobie na taki los ? Nie mam zielonego pojęcia.


























 Konie - istoty niegdyś tak szanowane dziś nie mają praktycznie żadnej wartości. Niektórzy twierdzą, że powinny nosić miano "Zwierząt narodowych" Dlaczego ? - między innymi przez husarię.
Jeśli osobnik jest stary to najlepiej z nim do rzeźni, no bo po co on komu na świecie.
Koń nie zawinił tym, że nie ma sił i jest stary. To samo dzieje się przecież z człowiekiem, taka kolej czasu. Istnieje wiele fundacji wykupujących konie i dających im dom.
Czasami jednak zdarzają się historie, które budzą w nas pewien rodzaj litości. Przykładem jest tu życie 20 letniej klaczy Mojry - ocalonej przez fundację Centaurus.
Konie bywają bite, głodzone, są też takie, które wody długi czas nie widzą i nie widziały.
Zdarza się też, że praktycznie całe życie przestoją w ciasnych czterech ścianach, nie widząc słońca i trawy. Podłogi już w ich 'domu' dawno nie widać, bo przykryły ją odchody.


  Mało popularne, jeżeli można użyć tego słowa jest zaniedbywanie takich zwierząt jak krowy, świnie, króliki, chomiki, rybki, węże czy inne gady, ale również zdarzają się przypadki zaniedbań.
Następną część tego tematu poświęcę dla dzikich zwierząt, które ludzie chcą przeobrazić w domowe pupile.
Dziękuję za przeczytanie notatki i dotrwanie do jej końca.

sobota, 26 października 2013

Śladami najpiękniejszych PN - Afryka, część 4

Park Narodowy Nairobi
Kenia, 7 km od stolicy Kenii - Nairobi


  To jedyny park narodowy położony tak blisko miasta. PN Nairobi został założony w 1946 roku i jego powierzchnia wynosi 117 km². Roślinność to głównie suche sawanny porośnięte trawą, pośród której gdzieniegdzie wyrastają akacje. Na skalistych wzniesieniach rośnie kilka gatunków endemicznych np. Drimia calcarata. W północnej część parku występują okresowe strumienie, na których wybudowany tamy. Zatrzymują część wody w porze suchej, dzięki czemu jest to idealny teren dla wielu dzikich zwierząt.































 Faunę reprezentuje około 100 gatunków m.in. : krokodyle, bawoły, lamparty, zebry, żyrafy, nosorożce, lwy, hipopotamy. Park jest też rezerwatem nosorożca czarnego. Każdego roku w lipcu, bądź sierpniu przybywają tu stada zebr i antylop.
Park jest też miejscem występowania ponad 400 gatunków ptaków miejscowych i migrujących.
Spotkać tu można strusie, orzełki afrykańskie, sekretarze, dzioborożce, marabuty afrykańskie, koronniki szare.































  Na terenie parku utworzony został sierociniec dla zwierząt. Trafiają do niego młode, których matki padły ofiarą kłusownictwa. Gdy podopieczni osiągną określony wiek, transportowane są do PN Tsavo, gdzie umożliwia się im powrót do normalnego, naturalnego życia.


czwartek, 24 października 2013

Co wiesz o roślinach ? #5

1. Jaki jest największy kwiat świata ?
A słonecznik
B raflezja
C dziwidło olbrzymie

2. Ile ważyła największa dynia ?
A 606,7 kg
B 68,9 kg
C 587,6 kg

3. Jaka jest przeciętna wysokość sekwoi ?
A 90 metrów
B 75 metrów
C 105 metrów

4. Najbardziej listna koniczyna miała :
A 8 listków
B 18 listków
C 13 listków

5. Jak nazywa się roślina na obrazku poniżej ?














A wollemia szlachetna
B welwiczja przedziwna
C welwija pustynna
Teraz czas na wyniki. Podlicz swoje odpowiedzi i sprawdź jak Ci poszło.
1 B, 2 A, 3 A, 4 B, 5 B

4-5 - Gratulacje ! Taką widzę o roślinach się ceni !
3-2 - Całkiem dobrze. Myślę, że następnym razem uda Ci się osiągnąć maksymalny wynik
1-0 - Nie udało się, ale przy kolejnym teście będzie lepiej. :)

środa, 23 października 2013

wtorek, 22 października 2013

2002 !

Dobiliśmy szczęśliwie do magicznej liczby odsłon 2002. Myślę, że będziecie równie często odwiedzać bloga i licznik wybije dużo, dużo większą liczbę. Dziękuję Wam i myślę, że czas spędzony na blogu umilił Wam kilka chwil. 

poniedziałek, 21 października 2013

Zwierzęta od A do Z - Leming właściwy

Leming właściwy
˚ gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych

Występuje w północnej Azji, w Norwegii oraz na Półwyspie Kola.
W północnej części zasiedlenia leming dochodzi do poziomu morza, natomiast w górach do strefy występowania porostów. Żyje na terenach suchszych wśród bagien pokrywających znaczne obszary tundry.
Trybem życia przypomina chomiki i świstaki. Mieszka w zagłębieniach gruntu, pod kamieniami, wśród p mchów i porostów, gdzie wygrzebuje rozgałęzione korytarze. 
Aktywny jest zarówno dniem, jak i nocą. Potrafi również całkiem szybko, choć niesfornie biegać i starannie unika wody, za którą nie przepada.











 
Jest to stosunkowo małe zwierzątko. Długość jego ciała wynosi około 15 cm, z czego ogon 2 cm. Futerko jest bardzo ładne, obfite i długie, o barwie brązowożółtej w wyraźne czarne plamy.
Od oczu ku tyłowi biegną 2 charakterystyczne żółte smugi, żółte są również łapy i ogon.
















Lemingi są roślinożerne. Ich podstawowe pożywienie to ziołorośle, porosty, kwiaty karłowate brzóz i wierzb. W zimie wykopuje korytarze w śniegu 20-30 cm ponad powierzchnią gruntu, którymi dociera do przysypanych roślin. Korytarze łączą się w jednym miejscu, gdzie znajduje się gniazdo zbudowane z gróbo pogryzionej trawy. Gniazdo służy mu jako zimowe schronienie, by przetrwać ciężki i mroźny czas.

sobota, 19 października 2013

Śladami najpiękniejszych PN - Afryka, część 3

Park Narodowy Tsavo
Kenia, niedaleko wybrzeży Oceany Indyjskiego

















 Park ten powstał w 1948 roku. Trasa kolejowe Nairobi-Mombasa podzieliła go na dwie części; wschodnią i zachodnią. Część zachodnia jest bardziej zróżnicowana topograficznie, wschodnia składa się głównie z jałowych równin, granitowych wychodni oraz pól zastygłej lawy. Obie części zajmują powierzchnię 20 000 km². 
 Krajobraz Zachodniego Tsavo tworzą sawanny, łańcuchy górskie, pagórki, akacjowe lasy i doliny rzeczne.
Niemal przez cały rok wszystko na tym obszarze jest suche pokryte kurzem. Jednak wystarczy tylko jedna deszczowa noc, by park odżył. Pojawiają się wtedy dzikie kwiaty na zielonej trawie. Charakterystycznymi drzewami są baobaby wystające ponad busz.



 W tym parku można spotkać jedyne na świecie czerwone słonie. Barwa skóry pochodzi od tego, iż słonie zażywając kąpieli błotnych pokrywają się warstwą gleby, która w tym rejonie ma czerwony kolor.
Żyją tu też lwy, gepardy, serwale, leopardy, bawoły, impale, żyrafy i nosorożce. Na terenie parku zanotowano ponad 500 gatunków ptaków, a w tym strusie, czaple, sekretarze, zimorodki, pustułki, myszołowy.










































Niestety na terenach parków Tsavo toczyło się i toczy ostrą walkę z kłusownictwem, którego ofiarami były najczęściej słonie i czarne nosorożce. W 2001 roku lekko atleta został zadeptany przez słonia, gdy chciał zrobić mu zdjęcie. Również nieprzyjemne wydarzenia miały miejsce na początku XX wieku, kiedy to dwa lwy systematycznie zabijały robotników pracujących przy budowie mostu nad rzeką Tsavo. Ofiarą tych drapieżników padło ponad sto osób.

środa, 16 października 2013

Już prawie 2000 !

 Bardzo się cieszę, że licznik odwiedzin bloga wybił już 1900. Jest mi bardzo miło z tego wyniku i myślę, że będziecie jeszcze długo odwiedzać Annimali.



Dziękuję !

Zwierzęta od A do Z - Kobra królewska

Kobra królewska


Zamieszkuje południowe Chiny, Wietnam, Burmę, Maleje i Filipiny. Kobra królewska to rzadki gatunek, a liczebność z roku na rok jest coraz mniejsza. Obecnie największym zagrożeniem dla tego węża jest działalność człowieka – wiele z tych gadów ginie pod kołami samochodów. Inną przyczyną coraz niższej liczebności kobry królewskiej jest niszczenie jej naturalnego środowiska.
 
 
Jest to największy wąż jadowity. Może osiągać nawet 5 metrów, a jej waga dochodzi do 9 kg. 
Warto wiedzieć, że kobra rośnie przez całe życie, które trwa około 30 lat. Samiec jest większy od samicy, co jest rzadkie u węży. Podczas ataku kobra rozchyla swój "kaptur" ostrzegający nas : "Nie podchodź !"
Stosownie do swoich rozmiarów produkuje swój bardzo silny jad. Kobra królewska jest żółtozielona w czarne pręgi.
Jej pożywienie stanowią inne węże, czasami potrafi zjeść osobnika tego samego gatunku. Nie pogardzi też szczurami, czy myszami.



Para kobr królewskich buduje gniazda z suchego gniazda, a następnie strzeże ich troskliwie.
W tym czasie jest bardzo agresywna i staje się niebezpieczeństwem dla ludzi, jak i zwierząt.
Młode kobry królewskie od razu po urodzeniu są w pełni wyposażone do życia i po wykluciu mają już jad, dlatego przed tym matka opuszcza gniazdo, by nie paść ofiarą swoich dzieci.




poniedziałek, 14 października 2013

Zwierzęta od A do Z - Jeż

Jeż 

Jego zasięg obejmuje całą Europę i strefę umiarkowaną Azji aż do Oceanu Spokojnego . W górach może dochodzić do wysokości 1800 m. Jest przede wszystkim mieszkańcem lasów. Upodobał sobie tereny leśne o gęstej warstwie krzewów i bujnej roślinności zielne, ale zobaczyć go też można w parkach, ogródkach działkowych. Na mieszkanie obiera sobie najgęstsze kępy krzewów, szczeliny pod spróchniałymi drzewaj8 lub nory wykopane przez inne zwierzęta. W swojej kryjówce przesypia cały dzień i dopiero nocą rozpoczyna aktywne życie. W lecie aktywność trwa około 6 godzin na dobę, przez resztę odpoczywa. Natomiast w okresie zimowym chroni się w swojej kryjówce, którą dobrze ocieplił np. stosem słomy, siana, liści i mchu. Z nastaniem mrozów zagrzebuje się w legowisku i przesypia całą zimę. Legowisko zimowe najczęściej znajduje się wśród gęstych, kolczastych zarośli, które stanowią warstwę ochronną. Budzi się, gdy ustaną mrozy. W Europie sen zimowy jeża trwa średnio od października do kwietnia.


Chyba wszyscy wiedzą, czym broni się nasz dzisiejszy bohater. Gdy jeż napotka potencjalnego drapieżnika zwija się w kulę, starannie chroniąc pozbawione igieł ciało pod nastroszonym kolczastym pancerzem.
Igły, inaczej kolce są rzeczywiście dobrą bronią, gdyż nawet duży drapieżnik napotkawszy kaleczące jego pysk igły woli zrezygnować z raniącej go za każdym razem zdobyczy.


Główny pokarm jeża to rozmaite stawonogi, nagie ślimaki, dżdżownice, płazy, jaja i pisklęta ptaków, i małe ssaki. Potrafi też zaatakować całkiem duże zwierzęta, jak zaskrońce.
Jeże znane ze swojej odporności na jad żmii, ale podczas ataku starają się nie dopuścić do ukąszenia, co często im się udaje i z reguły ofiarą pada żmija.


Rozmnażają się w okresie letnim, najczęściej od maja do września, czasami dwukrotnie.
Po 6-8 tygodniowej ciąży w odpowiednio przygotowanym legowisku rodzi się 3-8 młodych, które są zupełnie ślepe i nagie. Kolce rosną im bardzo szybko, ale początkowo ukryte są pod skórą. Dopiero w czwartym tygodniu kolce kolorem przypominają igły starszych osobników. W szóstym tygodniu kolce pierwotne wypadają, a na ich miejscu pojawiają się nowe.
Jeże żyją około 8-10 lat.